مطالعات تاریخ گویای این امر است که از همان ابتدای معاملات تجاری که بین انسان ها صورت گرفت، امر مشارکت وجود داشته است. در مجمع القوانین حمورابی مقرراتی در مورد ثبت شرکت ها و تنظیم قراردادهای مربوط به آن ها وجود داشت و ماده 7 مشتمل بر وجود شرکت در آن زمان می باشد.
از 6500 سال قبل در چین مشارکت در امر بیمه، برای جبران خسارات دلیلی بر تشکیل شرکت های بیمه بوده است.
با این اوصاف، شرکت ها از گذشته وجود داشته اند اما اهمیتی را که امروزه دارند را نداشتند. در آن زمان شرکت بیشتر جنبه خانوادگی و اعتماد به یکدیگر را داشته و حوزه عمل آن ها محدود بوده است.
از آغاز قرن 12 شرکت ها توسعه پیدا کردند و مخصوصاَ بین تجار ایتالیای شمالی رواج پیدا کرده است که شباهت هایی به شرکت های امروزی دارد و از قرون وسطی نیز مسئولیت تضامنی و ثبت شرکت ها معمول بوده است.
در حقوق ما نخستین قانون تجاری که در آن از شرکت های تجاری بحث شده قانون 25 دلو 1303 می باشد. بعد از آن قوانین 12 فروردین و 12 خرداد 1304 شمسی به تصویب رسید. اما اولین قانونی که اولین بار در خصوص شرکت های تجاری وضع شد قانون مصوب 3/2/1311 است که از آن زمان تاکنون قانون تجارت ایران می باشد.
این قانون برای آنکه با مخالفت علمی موضوع قانون اساسی مشروطیت روبرو نشود نه در مجلس بلکه در کمیسیون پارلمانی عدلیه در سال 1311 قانون تجارتی به تصویب رسید و بعدها به موجب لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/12/47 اصلاح گردید که هم اکنون مورد استفاده و مرجع می باشد.